อยากเก็บเธอเงียบเงียบไว้อย่างนี้
อย่าให้มีใครรู้นอกจากฉัน
สุขหรือทุกข์พร้อมสู้ทนไปด้วยกัน
ริดสีดวงทวารนั้นต้องปิดบัง
ของของใครของใครก็ต้องห่วง
ยอมแหนหวงห่วงใยรักใคร่เสมอ
ดังตัว "ฉัน"
คิดคำนึงถึงแต่ "เธอ"
"จีน"
จึงเพ้อหมายปองแต่ "ฮ่องกง"
มองดูดาวดวงไหนนะเป็นเธอ
ฉันเฝ้าเพ้อละเมอหาแลไม่เห็น
เปิดมาดูสิบม้วนแล้วเนื้อเย็น
เธอนั้นเป็นดาวยั่วเรื่องไหนกัน
ฉันยืนหลบอยู่ตรงนี้
ในตรงที่เธอมิอาจเห็นได้
แต่อยากให้รู้ยังมีใคร
คอยจับไอ้พวกชอบฝ่าไฟแดง
บ้านเราก็อยู่ติดติดกัน
เปิดหน้าต่างบ้านฉันเห็นเสมอ
ฉันจึงเปิดหน้าต่างเพื่อมองเธอ
เฝ้าแต่เหม่อมองดูทุกวันไป
และวันนี้ฉันก็เปิดหน้าต่างอีก
แต่ไม่รู้เธอหลบหลีกฉันไปไหน
เห็นมีแต่กระดาษแปะหน้าต่างไว้
เขียนตัวใหญ่ไปตายซะไอ้ถ้ำมอง
ฉันเดินมาเห็นเด็กส่งเสียงเรียก
น้ำตาเปียกเปรอะแก้มแสนสงสาร
เด็กน้อยมีสีหน้าทุกข์ทรมาณ
คุณครูขาหนูวานล้างก้นที
หอมมาลัยดอกมะลิที่ริมหมอน
ให้อาวรณ์สะท้อนในฤทัยหวาม
ก่อนเคยรับมะลิร้อยจากนงราม
กลิ่นยังตามติดให้ใจคนึง
ไม่นึกว่าเวลามาพ้นผ่าน
ความรักหวานมลายไปไม่คิดถึง
โอ้อดีตคิดมายังตราตรึง
กาลครั้งหนึ่งเคยวิ่งขายพวงมาลัย
ยามเข้านอนอ่อนใจใครจะเหมือน
ภาพเก่าเตือนดวงจิตคิดหวั่นไหว
หลับไม่ลงคงย้ำอยู่ร่ำไป
ศพของใครลอยน้ำมาหน้าบ้านเรา
อนิจจาเธอช่างถามแล่ะช่างไถ่
เธอเป็นใครช่างถามไม่ว่างไว้
ถามทุกวี่ทุกวันเช้าจดเย็น
อ๋อ!
เธอเป็นเจ้าหน้าที่สอบสวนเอง
ไม่คิดว่าเธอจะผิดสัญญา
เธอบอกว่าจะมาสู่ขอฉัน
ค่าสินสอดลดครึ่งก็มากครัน
เธอยังดันชวนหนีแม่แน่จริงเอย
นวลน้องงามงอนอ้อนแอ้น
ทั้งขาแขนอวบอิ่มผมสยาย
เป็นที่หมายปองของเหล่าชาย
อยากได้เป็นกระสอบทรายไว้ซ้อมมือ
ดึกดื่นเที่ยงคืนนอนไม่หลับ
พลิกไปพลิกกลับหลับไม่ได้
สองชั่วโมงสามชั่วโมงผ่านไป
อยากเจอเธอแทบขาดใจทำไงดี
ไม่มีเธอฉันปั่นป่วนคล้ายเป็นไข้
มันคลื่นไส้แสบไส้ยากหน่ายหนี
เธอจ๋าเธอฉันอยากถามสักวจี
ดึกป่านนี้ทำไมไม่ส่ง
"ปิ่นโต"
ฉันเคยอยู่ตรงนี้เพียงลำพัง
วันนี้มีเสียงดังทนไม่ไหว
เพราะรำคาญจึงต้องร้องออกไป
อย่างช้าช้าว่าสงสัยหัวเทียนบอด
นั่งชมเดือนเคลื่อนคล้อยริมหน้าต่าง
แสงสว่างของเจ้าช่างสุกใส
ความงามเจ้าช่างตรงข้ามกับหัวใจ
มิอาจให้ใครล่วงรู้ถึงอุรา
สายลมพัดแผ่วมาน้ำตาพราก
ใช่เธอจากฉันไปไกลหรอกหนา
หากแต่ที่ฉันต้องเสียน้ำตา
เป็นเพราะว่าหน้าต่างนั้นมันหนีบมือ
อย่าคิดมากไปเลยนะเพื่อนเรา
ถึงแม้เขาจากไปไม่หวนกลับ
แต่เรายังมีเวลาอีกไม่นับ
ที่จะจับเจ้าจอมโจรเข้าตะราง
เมื่อวานผมเจอมรกต
เธอเลี้ยวลดเข้ามาทักกลางถนน
นึกนึกเอาว่าเราเจอส้มหล่น
โถ...เธอทักผิดคนเท่านั้นเอง
หมดสิ้นแล้วเธอความรู้สึก
เมื่อก่อนยังคักคึกหนักหนา
เจ็บปวดก็ตอนเห็นดวงดารา
โดนน็อกปลายยกห้า...น่าเจ็บใจ
โอ้รูปร่างของเธอนั้นงามนักหนา
ทั้งดวงตากลมโตดูสดใส
ผิวพรรณก็อวบอัดเหนือกว่าใคร
จึงเอ่ยไปแม่ค้าปลาเข่งนึง
เพียงประตูเท่านั้นที่กั้นไว้
ห้ามมิให้เธอก้าวมาหาฉัน
ฉันอยู่นอกเธออยู่ในไม่พบกัน
แต่อย่างนั้นมันก็ดีแล้วนี่เออ
ใช่ตัวฉันก็ยังคงรักเธออยู่
อยากให้รู้ว่ายังรักเสมอ
แต่จนใจไม่กล้าจะพบเจอ
เพราะว่าเธออยู่ในส้วมเหม็นอ่วมเอย
ชาตินี้เราจะเจอกันไหมเพื่อนเกลอ
จะเจอะเจอก็ไกลกันหนักหนา
ก็เป็นเพราะอาชีพเราโอ้ชะตา
เราดันมาเป็นโกลคนละทีม
เรากำลังยุ่งงานในร้านหล่อน
เราก็ร้อนรนใจอยากไขขาน
ความรู้สึกอย่างนี้เก็บไว้นาน
แต่ว่างานเธอล้นจนใจจริง
หรือจะรอเวลางานซาก่อน
แล้วค่อยป้อนคำนั้นสำคัญยิ่ง
จากส่วนลึกถามมาอย่าติติง
ลูกชิ้นปิ้งปิงปองน้องทำ
(หรือ) ยัง
เชิญเธอไปกับใครเลยไม่เคยว่า
แต่อย่ามามองหน้ากันเดี๋ยวฉันฉุน
รถฉันเสียเนี่ยเห็นไหมแม่คุณ
อย่ามาวุ่นขึ้นคันใหม่รีบไปเลย
คุณจากไปฉันเป็นห่วง
คุณอย่าลวงใจฉันนั้นจดจ่อ
สิ่งที่ฉันให้ไปนั้นเกินพอ
ให้ฉันรอตังค์ทอนอยู่ตั้งนาน
เฝ้าเดินไปเดินมาอยู่อย่างนี้
อยู่ตรงที่เดิมๆไม่ผลุนผลัน
อยากจะเดินแบบนี้อยู่ทุกวัน
ตรงประตูเข้าห้างฯนั้นแจกของฟรี
หลับตาเถอะนะคนดี
ฉันจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
หลับตาเถอะนะยอดดวงใจ
คุณทนายจะได้เปิดพินัยกรรม
สายลมแสงแดดแผดเผา
ตัวเราเศร้าตรมหม่นหมอง
ผิวหนังแห้งเหี่ยวดำพอง
แต่ต้องจำทนปนทุกข์
โอ้ว่านี่หนอชีวิต
ใครคิดว่ามันแสนสนุก
แต่มีรสเกลือเคล้าคลุก
ไร้สุกเกิดเป็นเนื้อเค็ม
ไปตกลงเรื่องการค้าอาจช้าหน่อย
ไม่ต้องคอยทานข้าวเจ้าทูนหัว
อาจต่อรองกันนานงานนี้ชัวร์
ห้าร้อยบาทขาดตัวหากค้างคืน
ตั้งใจเรียนรับรู้ที่ครูสอน
ก่อนจะนอนทบทวนในเนื้อหา
ตื่นตอนเช้าเฝ้าท่องจ้องตำรา
กวดวิชาเพื่อสอบเอนฯมาเป็นปี
แต่ฉันต้องเสียใจเมื่อไม่ติด
แต่ไม่คิดฆ่าตัวตายเพื่อได้หนี
เพราะคิดได้ในบ้านนั้นยังมี
ตำราดีเก็บขายได้หลายตังค์
เป็นหัวหน้ามีสมุนมีลูกน้อง
มีเพื่อนพ้องเป็นนักเลงน่าเกรงขาม
บอดี้การ์ดทั้งซ้ายขวาคอยติดตาม
มีคนหามเอาไปเผาตอนเราตาย
ฉันคือนักเดินทนตัวน้อยน้อย
ฉันค่อยๆเดินไปไม่ผลีผลาม
เดินไม่หยุดทุกราตรีทุกโมงยาม
สมญานามนักเดินทนคนรู้กัน
คนก็ถอยหอยก็หลบกบไม่สู้
กระต่ายรู้กระต่ายหนีไม่แข่งขัน
ยอมแล้วยอมให้ฉันเป็นราชัน
เพราะว่าฉันคือนาฬิกาเจ้าข้าเอย
ฝึกไท้เก๊ก
คาราเต้ เทควันโด
มวยไทยโชว์ มวยสากล
ปนฟันดาบ
หวังกำจัดศัตรูให้ราบคาบ
ว่าแล้วปราบหนอนในไหปลาร้า
ผิวก็ขาวสาวก็บริสุทธิ์
เธอมาหยุดเปลื้องผ้าตรงหน้าฉัน
ได้เห็นหมดในตัวเธอทุกสิ่งอัน
ไม่ใช่ฝันถึงโฉมงามเจ้าทรามเชย
เห็นเธอทำทุกวันอยู่เนืองเนือง
มันเป็นเรื่องธรรมดาเจ้าข้าเอ๋ย
ห้องก็ปิดแต่ฉันเห็นทุกวันเลย
สุดเปรียบเปรยวาสนา...กระจกเงา
ฟ้าจ๋าฟ้าอยากรู้รักอะไร
ดวงดาวใดที่ฟ้าหวงยามหนาว
ขอดาวฉันบ้างเถิดหนาท้องฟ้าพราว
ขอแค่ดาวมยุรีมีมั้ยเอย
คืนนี้กินเหล้าเมาเต็มที่
อยากลองดีกับอีแก่ที่บ้านฉัน
ให้เห็นดำเห็นแดงให้รู้กัน
เดินหุนหันเคาะประตูตามใจปอง
แล้วตะโกนร้องท้าเมียที่รัก
มันต้องหักกันวันนี้พี่กับน้อง
ว่าแล้วถีบประตูพังใจลำพอง
เหงื่อไหลนองเอาแล้วเราเข้าบ้านผิด
เธอทั้งหอมทั้งหวานทั้งผสานผสม
เธอทั้งกลมทั้งกลึงทุกส่วนสัด
เธอนั้นมีรูปพรรณที่น่าฟัด
ฉันเลยสั่งข้าวต้มมัดมาทันที
มีผู้คนมากมายรุมล้อมเธอ
ใครต่อใครอยากเจอเธอนักหนา
จะกี่คนเฝ้ามองเธอไม่วางตา
มือวางเพลิงนี่นาแม่ตัวดี
ยินสำเนียงเสียงคนดังฟังถนัด
หนวกหูจัดดังไม่หวาดไหว
จึงลุกขึ้นยื่นคำร้องก้องออกไป
เงียบทันใดสงสัยยิ่งไยวิ่งกัน
ร้องถามไปว่าเหตุใดใยวิ่งหนี
แต่ไม่มีต่างเร็วรี่วิ่งหนีฉัน
มองรอบกายหายสงสัยในทันควัน
ก็ที่เรานอนอยู่นั้นมันในโลง
อยากให้สายน้ำนั้นหวนคืนมา
อยากให้เวลาย้อนมาใหม่ในวันนั้น
อยากให้เราเดินเคียงคู่จู๋จี๋กัน
แต่ว่าวันนี้หนา..เมียมาคุม
มันเป็นสัตว์ประหลาดมาจากไหน
มันอะไรกันแน่ไอ้ตัวนี้
มักกะลีผลดูส่วนคล้ายก็ไม่มี
หรือตัวที่จับมาจากดาวอังคาร
แต่เอ๊ะดูให้ดีคล้ายมนุษย์
แปลกที่สุดพูดก็ได้เรียกก็ขาน
มันบอกว่าชื่อมันนี้มีมานาน
คนเรียกขานกันว่า "ผีต๊อแต๊"
ป่วยไข้คราวนี้ดวงดีหน่อย
จิตใจพลอยสดใสไร้แววหมอง
ห้องพักมีให้ไม่ต้องจอง
หน้าต่างมองผ่านม่านก็มีวิว
ยอดดอยลิบลิ่วเสียดทิวเมฆ
ยอดสนลมเสกเพลงหวีดหวิว
นกยางเหินหาวยาวเป็นทิว
เอ๊ะสูงลิ่วนั่นอะไรคล้ายยอดเมรุ