เรื่อง มันเกิดขึ้นตอนประมาณเดือน พ.ย. เมื่อปี 41 วันนั้นเราก็กำลังกลับบ้านแต่วันนั้นกุ้งต้องไปหาคุณแม่ที่บ้านคุณยาย
แล้วบ้านของคุณยายอยู่ในซอยวัด ตอนนั้นก้อมาถึงหน้าปากซอยแล้วพอดีก้อมีรถปอเต็กตึ้งสวนออกมาพอดี
รถนั้นพึ่งส่งศพเสร็จ รถเป็นสีขาวทั้งคัน วันนั้นแปลกมาก ทุกทีเราจะกลัวไม่กล้ามองเข้าไปในรถ
แต่คราวนี้เรามองเข้าไปในรถที่กระบะที่เป็นรถเก็บศพแหละ แต่มองเข้าไปมันก็ไม่มีอะไร
(วันนั้นเป็นวันศุกร์วันอาทิตย์ที่จะถึงก้อจะเป็นงานโรงเรียน วันเสาร์กุ้งเลยถูกเพื่อนนัดให้ไปช่วยเตรียมร้านที่จะขายของในวันงาน
โรงเรียน ในวันเสาร์) พอตอนกลางคืนกุ้งก้อไม่ง่วงนอน ได้นั่งดูทีวีไปเรื่อย
ๆ จนตี 4 ก้อ คิดได้ว่าต้องตื่นแต่เช้าเลยไปนอนดีกว่า ตอนนอนกุ้งก้อเปิดวิทยุทิ้งไว้ด้วย
ตอนนอนก้อคิดอะไรไปเรื่อยแต่หลับตา แล้วกุ้งก้อรู้สึกเหมือนจะหลับแล้ว แต่กุ้งก้อยังคิดอยู่เหมือนพูดอะไรกับตัวเองในใจ
แล้วสักพักก็มีอีกเสียงอยู่ในหัวกุ้งพูดใส่ซึงเสียงนั้นไม่ใช่เสียงกุ้ง แต่เป็นเสียงคนอื่น
เสียงนั้นไม่ได้มาจากข้างนอกเสียงเหมือนเราคิดอะไรในใจมันชัดและดังกว่าและที่สำคัญมันไม่ใช่เสียงกุ้ง
กุ้งจำไม่ได้ว่าเขาพูดอะไรบ้าง จำได้แต่ว่าเขาบอกว่า "มีรถสีขาวมาด้วยมีคนมานั่งกับรถนี่
" แล้วเสียงก็เงียบไปเหมือนเขาทิ้งกุ้งไป หลังจากนั้นตาของกุ้งก็ถูกบังคับให้ลืมขึ้นเอง
แล้วกุ้งก้อเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างพัดลมกุ้งที่อยู่ข้างเตียงใกล้มากด้วย
ผิวขาว ผมสีดำ ใส่เสื้อสีขาวดูเหมือนยังเป็นวัยรุ่น แล้วเขาก็ทำท่าจะก้มลงมาที่เตียงกุ้ง
กุ้งก็เลยทนไม่ไหวกุ้งพยายามขยับดิ้นแต่ทำไม่ได้เหมือนถูกอะไรทับอยู่ แต่สักพักกุ้งพยายามจนตัวเองลุกขึ้นมาได้แล้วเข้าก้อหายไปแล้ว
กุ้งเลยร้องเรียกแม่หนู แต่กุ้งร้องไม่ดัง แม่ก็เลยไม่ได้ยิน กุ้งเลยตัดสินใจวิ่งไปที่ห้องแม่แล้วขอนอนด้วย
ตอนเข้าไปนอนที่ห้องแม่ยังโดนอำต่อหลายครั้งจนตี 5 กุ้งเหนื่อยแล้วก็เลยหลับไปเลย
วันศุกร์ต่อมากุ้งก็ยังโดนอำอีกตอนนั้นกุ้งนึกว่าจะโดนทุกๆวันศุกร์ แต่โขคดีที่ไม่ได้โดนอีก
กุ้ง เด็กมาแตร์
กลับสู่เมนูหลัก